Paradise regained

De zon en de zee springen bliksemend open:
waaiers van vuur en zij;
langs blauwe bergen van de morgen
scheert de wind als een antilope voorbij.
zwervende tussen fonteinen van licht
en langs de stralende pleinen van ’t water
voer ik een blonde vrouw aan mijn zij,
die zorgloos zingt langs het eeuwige water
een held’re, verruk-lijk-meeslepende wijs:
‘Het schip van de wind ligt gereed voor de reis,
de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen,
de morgen en nacht twee blauwe matrozen –
wij gaan terug naar ’t Paradijs’.
(H. Marsman 1899-1940)

Dit expressieve, vitale gedicht is een antwoord op het pessimistische Paradise Lost van John Milton (1608-16740). Voor mij was het in “wat moeizame periodes” een aansporing niet bij de pakken neer te zitten en nog steeds word ik er weer door geïnspireerd.