Tussen Hemel en Aarde:
“There are more things between heaven and earth”

Horizon, een universeel fenomeen! Ik heb de hele wereld rondgereisd en overal: die horizon, diezelfde horizon, waar dan ook, voor wie dan ook.
Tussen hemel en aarde alleen een lijn? Tussen twee vlakken alleen een scheiding?
Lijn, scheiding: Hij wordt door het kleinste stukje informatie ineens een horizon.
Door een (klein) stip(je) aan de horizon komt die horizon ineens tot leven, krijgt hij betekenis, herkenning, wordt het ineens specifiek/uniek.
In de hongerwinter fietste mijn vader op houten banden door het Groene Hart op zoek naar voedsel. Bij alle onzekerheden kon hij zich oriënteren dankzij torens in de verte.
Enkele van deze schilderijen zijn een illustratie daarvan, met Oudewater, Montfoort, Woerden en Kamerik en Kanis.
Met luchten, fantastische spektakels, elke keer weer anders, waar we verrassend vaak op worden getrakteerd.

The horizon, an universal phenomenon! I travelled around the world. And everywhere there was that horizon, that same horizon, where ever, equal for everybody.
Between heaven and earth a line only? A separation only between two planes?
With a (little) dot on the horizon its becomes a skyline, with significance, recognition, suddenly unique.
During the hunger winter of WW2 (1944-’45) my father biked on wooden tires crossing the countrysite of the Green Heart, searching of food. Dispite all uncertancies he could orientate himself thanks to churchtowers in the far distances.
Some of these paintings illustrate this, with silouets of the churches of Oudewater, Montfoort, Woerden and Kamerik and Kanis. With fantastic, spectacular skies, never the same, to which we are treated surprisingly often.